آن موقع، وزیران به‌عنوان مسوول‌‌های فنی به کار وزارتخانه خودشان می‌رسیدند و در جلسه هیات وزیران هم ممکن بود نخست‌وزیر به هر دلیل چند دقیقه‌ای درباره مساله‌ای صحبت بکند ولی باقی آشنایی ما با امور مملکت از راه تصویب‌نامه‌هایی بود که باید امضا بکنیم و به‌دلیل آن وزیر باید از آن تصویب‌نامه دفاع بکند یا توضیحی بدهد. فراموش نکنید که در آن موقع مجلس نبود و راه‌حلی که از زمان دکتر امینی پیدا شده بود این بود که دولت بر تصویب‌نامه قانونی عمل کند.